مطالعه اثربخشی آموزش مهارت های خودنظم دهی بر مولفه های ارتقا دهنده سلامت تحصیلی
کد مقاله : 1010-CNF
نویسندگان
امین آهنگرانی فراهانی *
دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی دانشگاه شهید چمران اهواز
چکیده مقاله
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های خودنظم دهی بر مولفه های ارتقا دهنده سلامت تحصیلی دانشجویان انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه می‌باشد. جامعه آماری شامل3600 دانشجوی مقطع کارشناسی سال تحصیلی 99-1398،دانشگاه خوارزمی بود. به منظور اجرای طرح30 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند وبه صورت تصادفی در گروه آزمایش وکنترل جایگزین شدند. شیوه نمونه گیری این پژوهش تصادفی خوشه ای است. مشارکت کنندگان انتخاب شده به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایشو گروه گواه جای گرفتند، گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت آموزش خودنظم دهی قرار گرفت و پس از پایان جلسات هر دوگروه قبل و پایان آموزش و پس از گذشت 3 ماه در مرحله پیگیری، به پرسشنامه رفتارهای سبک زندگی تحصیلی ارتقادهنده سلامت تحصیلی (صالح زاده،شکری و فتح آبادی،1396) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که فرضیه پژوهش مبنی بر تاثیر آموزش مهارت های خودنظم دهی بر مولفه های ارتقا دهنده سلامت تحصیلی خوشبینی تحصیلی( ,P=0/01, F=31/558 ) ،مشغولیت تحصیلی(F=23/552 P=0/01, )،هدف گزینی تسلطی( F=52/549 P=0/01, )، سرزندگی تسلطی ( F=40/962 P=0/01, ) ، تاب آوری تحصیلی ( F=42/172 P=0/01, ) مورد تایید قرار گرفته است، و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار مانده است. نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های خودنظم دهی در افزایش سلامت تحصیلی دانشجویان تاثیر معناداری دارد.
کلیدواژه ها
خودنظم دهی، تاب آوری تحصیلی، سرزندگی تحصیلی،خوشبینی تحصیلی، مشغولیت تحصیلی، و هدف گزینی تسلطی
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی